आहीं केरु
आहीं केरु जो अहमु करीं थो एतिरो ,
पाणीअ जो बुदबुदो – हवा लग॒दे उझाणो ।
सामानु सजायो तो घणो – पर असुलु विञायो ।
समुझी थो पाणु सियाणो – पर आहीं इयाणो ।
कृपा करि तूँ पाणते – वठु सच जो सहारो ।
करि मिसिकीननि जी सेवा – त घोटु मिलेई घर में ।
श्याम मुरारी
तो बिन श्याम मुरारी, हँजू हारियमि , गो॒रिहा गा॒रियमि ,
तो लाइ अखियूँ वेगा॒रियूँ , मुखिरा सुकी हीणा थिया ।
तो बिन श्याम मुरारी , भजु॒ राधे श्याम-राधे श्याम ।
करि बा॒झ
पियारा दशॊनु ढि॒यो अची – तो बिन रही न सघूँ सखी ॥
जल बिन मछली ,चाँद बिन चांदनी , साजन बिन सजिनी ।
विरह बिन व्याकुलु कयो डी॒हं राति – श्यान बिन मधुबनी ॥
उञ न बुख , नीहं न निढ – तुम बिन प्यासी आउँ ।
छा चवा को अखर न आहे – तुम बिन प्यासी आउँ ॥
छो तरिसायो अँतरयामी – बयमि उझामी आउँ ।
विमला चवे मनु निमॅलु करे – शरण तुहिंजे आउँ ॥
करि खबर
करि ख़बर तूँ मुहिंजा यार – छा चवां मां , कहिंखे बुधायां ।
किथे हुयासी , किथे पहुँतासी – सिँधु छढे॒ हिंदु में आयासी । करि …
पर सिँधी थी , सिँधी रहियांसी – मज़हब मुंझायो सोचियो से कीनकी ।
मुहिंजो ख़ुदा , या मुहिंजो परिमात्मा – समझ न आई भाई । करि …
वकतु अजायो मूँ विञायो , जा॒तुमु कोन मूँ तोखे सांई ।
कढी मंदाई , करि चङाई सभसां – पोइ पसूँ ख़ुदा जे नूर खे । करि ..
सूँह आसांजी
सिंधियुनि जी सूँह – आहिनि सिंधु जा संत ॥
शाह सेखारी आ सबूरी – वसणु पसे पयो सभमें रामु ।
बेदल बेकस पाणु पचायो – पातो पोइ अगोचर राम ॥
सचल सांईअ सचु सुञातो – पहिंजे मन खे मारे दशॅनु करायो ।
भग॒त कंवर भग॒ती कराए – कयो सभजो कल्याणु ॥
सांई नेभिराज माया विसारी – सुमरन मां सभु कुझु पातो ।
साधू वासवाणीअ रूहानी राज़ु -बुधायो छढे॒ पहिंजो पदु नामु ॥
करे यादि मां संतनि खे – हाणे अलख़ु जगा॒यो।
जयराम अचे यादि संतनि जी – विञाए पाणु सचु सुञातो॥
सची सिक
सिक सचीअ जो प्यासो मां -प्रेम पूजारी आहियां मां ॥
दुयॊधन जा ताम छदे॒ – विदुर सां पालक खावा मां ॥
पियार जी ढो॒र पकी आ भाई – छढा॒ए कोन सघा थो मां ॥
गज जी चाह मूँखे पुकारियो – सिक सचीअ बि उन खे तारियो ॥
शाम जी लीला
अजबु आ शाम जी लीला – हू कहिड़ा रूप बणाए थो ॥
कहिड़ी रचाई तूँ लीला – केरु चरिखो हलाए थो ॥
थणनि में भरे खीरु – केरु बा॒लकु पाले थो ॥
जयराम मति मुहिंजी मारी आ – केरु तोखे सुञाणे थो ॥
सिंधु जा संत
सचा संत सिंधु जा – कहिड़ी ढि॒यां मां जाण ; सच सां नातो सभजो – आहे अखियुनि अगि॒यां ॥
सचल सर मस्तु कोन विसिरे थो कहिंखां ; बेदल ऐं बेकस पसियो पहिंजो पाण मां ॥
शाह जे कलाम ढि॒नो ज्ञानु सबूरीअ मां ; सामी जे सलोकनि बा॒रे ढि॒नो ढि॒यो हथ में ॥
संत कँवर सेखारियो भगितीअ में ज्ञानु ; साधू वासिवाणीअ छढे॒ पदु जा॒तो पहिंजो पाण में ॥
जयराम चवे शहरु पूनो वसायो ; हिंदु खे सिंधु बणाए – वजा॒ए नालो सिंधु जो ॥
POSTED BY JAIRAM GYANI AT THURSDAY, OCTOBER 19, 2006 | 0 COMMENTS
राम जी लीला
अजबु आ राम जी लीला , हू छा मां छा बणाए थो ।
1948 में भारत खे अंग्ररेज़नि खां छढा॒ए थो । असांखे सिंधु मां पुणि भजा॒ए थो ॥ अजबु आ ….
ढुखियो वकतु ढे॒खारे – रामजी हिंदुस्तानु घुमाए थो ।
कुशाला सेखारे , रामजी सुखियो सताबो बणाए थो ॥ अजबु ….
समुझ अता करे, वणिज वापार में राजा बणाए थो ।
मंदिर- धमॅशालाऊँ बणाए , रामजी नामाचारु ढियारे थो ॥ अजबु …
रखूँशल पाण में एको – हथखे हथु वधाए थो ।
करे बख़शीश हू पहिंजी – सितारो बुलदु बणाए थो ॥ अजबु आ ….
छा लिखां
छा लिखां , अखर लभनि था कीनकी ।
गुण गा॒यां थो सदा – अञा गा॒इण जी आ इच्छा ॥
समझ वई आ विसरी -गुण अणमया ।
लहर-लहर पई नचे -तुहिंजे नाम तां ॥
कंवरु नचे , सचलु नचे – तुहिंजे नाम तां ।
नचणु जा॒णा मां कीनकी – तढि॒ बि पयो नचा ॥
अखर लभनि कीनकी – तढ॒हिं बि पयो चवां।
जयराम मिसकीन खे – ढे॒ ढा॒ति नाम जी ॥
दादा दुलभॅ हीअ देही
दादा दुलभॅ हीअ देही
पाणु विञाए पाण में – वधायमि पंज वेरी।
विसारियमि कयल कौल – गढु॒ कयमि धूरि जी ढेरी।। दादा …….
माया मोह में पाणु विञायो – अलखु कौन जगा॒यो।
अलखु कौन जगा॒यो भाई – हाणे आ पछुतायो।। दादा ……
गीता ज्ञयानु कोन समुझयो मां – भग॒तीअ मां आ पातो।
पाणु विञायुमि पेही – जयराम दुलॅभु हीअ देही।।
पछुताओ
ख़ून खराबा ख़ूब कया – भजी॒ न कयो पासो ।
खूह खोटियम मंदायुनि जा – उञ कयो आ पियासो।।
ख़ुवारी खंयमि सिर ते – अग़मु न आ जा॒तो ।
पछुताओ कयुमि चित सां – गा॒रिहे गो॒रिहा पातो।।
कहिरो हालु
कहिरो हालु चवां – दिलबर जे दासनि जो ।
पीअनि था पाणी – समुझी नीरु खुदा जो ॥
ख़ुदीअ खे मारे – रहनि सभ खां नियारो ।
जयराम इयाणो – कुछे पुछे कुझु कीनकी ॥
जनमु अजायो
राम विरह में उमिरि विञाई -समुझ न आई काई ।
बा॒लपण में नाच नचाया – भोग॒नि में जवानी विजा॒ई ॥
मोह माया जे जा॒र में – कुटम्ब जी समझ अजाई ।
छा कयां मां , काढ॓ वञा – कामिलि न मिलियो सांई ॥
अजायो जनमु विञायो – काल जी बि ख़बर न काई ।
बिन भग॒ती नाहे को चारो – शरण राम जे भाई ॥
सज॒ण मुहिजा
सज॒णु मुहिंजो बा॒हं बे॒ली – पाए हीअ देही तोखे आ विसारियो ।
पाए ज्ञयानु ब्रहम जो – भगि॒तीअ सां तोखे सुञातो ।।
सभु पसारो तुहिंजो – जाढे॒ निहारियां सभमें तुहिंजो वासो ।
जयराम पाणु विञाए पाण में – पल में सज॒ण तोखे आ पातो ।।
पापु – पुञ
गु॒झो न आहे पापु – पुञु , पहिंजो पाण खां।
अंदरि बाहिरि आ वासो – डिज॒ु तूँ पहिंजो पाण खां।
दिलबर खे न झासो – छो तूँ आहीं फाथो।
जयराम चवे चित सां – ढि॒सु तूँ आईनो इसरार जो।